Son Ana.
En realidade non sei se son mais cousas. Penso que o meu nome encerra e define ben o meu ser: Breve.
Non sei como me atrevín a dar este paso. De feito case confio en que ninguén acuda nunca a él.
Levo tempo paseando pola blogosfera e sempre recalo en aqueles que admiro polo seu tesón e capacidades comunicativas. Dudo que eu teña esas virtudes; pero sinto necesidade de expresarme. Ainda que sexa para min mesma. E con este aire de exhibicionismo creo que ainda me gusta mais.
A ver canto dura
Ola! Eu tamén son Ana, e cheguei até aquí dende o blogue de Alice Gould, espero que non che importe que te lea! :)
ResponderEliminarSaúdos!
Esta mistura de rubor e ledicia estame empezando a gustar.
ResponderEliminarGrazas Ana!
Ola Ana!
ResponderEliminarQuéreste comunicar e en principio iso é todo canto precisas, o demais virá dándocho o día a día e ti terás que administralo. É unha aventura, xa o creo.
Pois eu che desexo moita comunicación, para ti mesma e para os demáis.
ResponderEliminarSorte e que dure o que teña que durar.
Ola Ana!
ResponderEliminar...que dure! un sorriso grande!!! :D grazas polo teu paseo polo blog, gustoume a tua entrada do queixo!! hehehehe
...sígote!!
un bico!