domingo, 16 de agosto de 2009

Para pensar nun recanto

E sigo na miña escolma de videos.

5 comentarios:

  1. Xa se di que un pai coida de sete fillos, pero sete fillos non sempre son capaces de coidar a un pai (ou nai).

    O Alzheimer (e outras demencias que conlevan este tipo de perdas de memoria) son enfermedades terribles, nas que xa logo non se sabe moi ben se o doente é quen a padece ou a familia que o coida. E nin as farmacias nin o Sergas expenden o único medicamento para combatilas: a paciencia e mailo amor.

    Un bico Ana

    ResponderEliminar
  2. Acabo de ver o teu comentario no meu blog. Antes de nada parabéns por esta páxina, estiven botándolle unha ollada e vexo moito talento, ademais das ganas de comunicar que ti mesma confesas. Agora a facer vida social (petar nas portas) para darte a coñecer interactuar (e deixalas abertas), o auténtico sal do blogueo.
    Non estás soa nin moito menos.

    ResponderEliminar
  3. Unha enfermedade que me tocou a vivir
    dende moi cerca por duas veces.
    Se che apetece podes ver unha entrada
    que titulei: palabras vacías, o vinte de xaneiro.
    Por moito que se diga sobre este terrible
    mal nunca é bastante.

    Gracias pola tua visita e por deixar
    comentario.

    Bicos

    ResponderEliminar
  4. vín o video onte, un amigo fíxomo chegar.. e cando o vín deume moito que pensar... porque as veces non e tan sinxelo querer os nosos maiores... as veces grandes distancias ábrense entre uns e outros... de todos modos ai que sobrepoñerse e tentar darlles unha ancianidade digna

    bicos,

    ResponderEliminar
  5. Fermosísimo, coñezo ben o tema e agora mesmo estame sucedendo como a ese fillo. Grazas pola túa visita.

    ResponderEliminar