En que etapa da nosa vida perderemos -homes e mulleres- esa inocencia tan xenial que en ocasións se volver pura maxia e noutras o estropea todo?
(A foto roubeina na rede. Coma todas as deste blog. Se un día alguén se sinte plaxiad@, que o diga. Pagar non penso pagar, pero pedir disculpas si)
(A foto roubeina na rede. Coma todas as deste blog. Se un día alguén se sinte plaxiad@, que o diga. Pagar non penso pagar, pero pedir disculpas si)
E ló; ti seica a perdeches,pillabana?
ResponderEliminareu sei perfectamente cando a perdín (ós dezaoito anos) pero por sorte aínda me quedou unha pouquiña que me acompaña sempre.
ResponderEliminarbicos,
Pois debes estar no punto xusto, xa que non debe ser moi bo perdela toda e tampouco quedarse un en inocente. A maxia non é sempre boa, sempre hai truco.
ResponderEliminarJajajajajaja. Ainda rio co que di Chousa...
ResponderEliminarCoido que falas "doutra" inocencia, desa que mira todo con asombro, sorpresa e curiosidade.
Da boa, da dos bos desexos.
Bicos
Eu tamén penso que toda non se perde nunca.
ResponderEliminarvaia, eu escribira un comentario, por onde andará, é a segunda vez que me pasa hoxe, gensanta preciso da fin de semana jijiji
ResponderEliminarA inocencia vaise perdendo porque a vida é a encargada de que non nos dure moito, pero sempre queda unha pouquechiña, non?
Biquiños
Todo o mundo e inocente ata que se demostre o contrario.
ResponderEliminarPRAADIANTE